Kaçmak, her şeyi arkada bırakmak, sıfırdan başlamak hep çekici gelmiştir insana. Bunaldığımızda aklımızda bin bir türlü kaçış planları yaparız. Bu plan bazen yurtdışına kaçmak, bazen işi gücü bırakıp sahil kasabasına yerleşmek, bazense tek başına kalmayı arzulamaktır.

İçinde yaşadığımız döngünün dışı için korku ve hayranlık duyarız. Bu gitgeller kaçış hayalini daha da çekici hale getirir.

Peki kaçımız bunu başarabildik? Başarmaktan kastım kısa süreli bir kaçış değil, her şeyi olduğu gibi o anda terketip başka diyarlara yelken açmak.

Kaçmak, dönmemek üzere yola çıkmaktır. Kaçma eylemini gerçekleştirenlerin yürüdüğü yol tek yönlüdür. Durmadan yürürler taki bir sonraki kaçış planını yapacakları duraklarına kadar. Onlar gerçek kaçıklardır. Durmak yakışmaz onlara.

Fakat biz duranlar, bilirizki zaman geçtikçe daha çok saplanırız içinde bulunduğumuz tasarlanmış dünyaya. Gerçek anlamda bile yürüyemez hale geliyoruz. Hepimiz bir olmuş kendi algılarımızla oynuyoruz. Birbirimizi günbegün daha sıkı zincirliyoruz, insan yığını bataklığımıza.

İçimizden kaçmayı başaranları ise damgalamaktan büyük zevk alıyoruz. İnsan yığınlarına göre bazen o kaçık deli oluyor, bazense kaybeden.

Kaybetmeyi başaranlardır, dünyanın en özgür insanları.

Tüm kaybedenler ve deliler için:

Fotoğraf: John Ciccarelli