Girişimcilik hiç bitmeyen bir yolculuk gibi.
Engelleri aşarsın, ezilirsin, büyürsün, küçülürsün, tırmanırsın tam tepeye ulaştım derken bir uçuruma geldiğini farkedersin. Küfredersin.
Söylene söylene, yorula yorula o çıktığın yerden inmeye çalışırsın. Başka bir yoldan yeniden dağa çıkmak için. Bazen çıktığın o uçurum-sonlu tepeden geri dönmek, çıkmaktan daha uzun sürer. Fakat eninde sonunda inersin. Küfredersin.
Tüm enerjini toplar, bu sefer daha fazla engeli göze alarak, dağa başka bir patikadan yeniden çıkmaya başlarsın. Günler geceleri, geceler günleri kovalar. Yıllar geçer bazen. Ve gene zirveye yaklaştığını düşündüğün an kar fırtınası başlar. Etraf beyazlar. Yürüyemez olursun. O kar fırtınasıyla birlikte tekrar dağın sakin eteklerine geri dönersin. Küfredersin.
Bazıları bu yolculuklara daha fazla dayanamaz. Vazgeçer. Küfreder.
Bahar gelir. Karlar erir. Yeni patikalar belirir. İçin içine sığmaz. Çoşarsın dağa doğru. Daha doğrusu koşarsın. Koşmak en güzeli. En güzeli koşmak. Yorulursun. Küfredersin.
Gün gelir. Farkedersin. Yolda olmanın güzelliğini.
Küfrettiğine küfredersin.
Yolda olanlara, yoldan çıkmışlara, yola çıkacaklara ithafen.
Fotoğraf: Cüneyt Oğuztüzün / Atlas Dergisi
Merhabalar Hasan bey,
Güzel bir yazi olmus, tebrik ederim.
“Yoldan cikmis” derken tam olarak ne demek istiyorsunuz? Yoksa sizin icinde “ya tinerci ya dinci” gibi kesin ayrimlar mi var? Malumunuz dilimizde yoldan cikmanin genis bir anlami var.
Selamlar
Metin Bey Merhaba,
Güzel yorumunuz için teşekkürü bir borç bilirim.
Dediğiniz gibi yoldan çıkmanın dilimizde birden fazla anlamı vardır. Fakat yazıda geçen “Yoldan çıkmak” deyimi her insana özel bir halden bahsetmektedir.
Özünde “Yoldan çıkmak” ile anlatmak istediğim: “İnsanın kendisine özel durağanlıktan, yolsuz olması halinden çıkıp devinim haline veya yollu olması haline geçmesidir.”
Teşekkürler güzel bir yazı olmuş